Mendrek

Wartością Wiedźmina 3 jest to, że wyszedł w momencie gdy branża wpadła w ostry konformizm, a chłopaki z CDPR jakby wyjęci z lodówki, poszli pod prąd, by z pasją i crunchem zrobić grę roku doprawiająć ją polsko-słowiańskim patriotyzmem. Co sprawiło, że typowo lokalny hit literacki, stał się nagle top trendową marką fantasy. Tyle, że MGS3 to dzieło wznoszące się ponad zwykłą grę roku. To gra z martwych już czasów, która niczym grom wyryła w skale swoje miejsce. Z czasów japońskiej szkoły staranności i drobiazgowości. W gruncie rzeczy MGS3 jest wielowarstwowy, bo mamy tutaj świetną narrację, reżyserię i oprawę audio-wizualną z genialnym OST, a z drugiej strony mamy grę wypchaną akcją i przygodą pełną cichych mikromechanik. Cichych tak, że niektóre są odkrywane po latach. Dziś nie do pomyślenia, żeby dev team siedział po godzinach i gracz mógł ich pracy nie zobaczyć (bo mu ją pod nos wsadzą ). I gra nietuzinkowa, która nie tyle przebija czwartą ścianę, co praktycznie montuje w niej drzwi i przechodzi sobie kiedy ma ochotę. W jakiej grze możesz przesunąć czas w konsoli by zmienić czas w grze i spowodować, że stary boss umrze ze starości? W której grze aby się odtruć, wystarczy że pokręcimy modelem postaci w menu, co wywoła u niej wymioty? W której grze jest taka dbałość o taki szczegół, jak to że psy w grze nie ruszą zatrutego jedzenia? I tak dalej. Wiecie, jakby to była gra z dziś, to byśmy powiedzieli: "noooo spoko fajny survival". Ale to KU*WA GRA Z 2004 ROKU NA KONSOLE. Aha i grę da się przejść będąc uzbrojony w widelec. Micdrop, dziękuję dobranoc. Ps. Ogarnijcie dupy i głosujcie na MGS3 Ps. 2 Jak mi nie wierzycie to tu macie przykłady takich mikromechanik i easter eggów

Zapewne głosował na swojego pracodawcę. Pośredniego, albo bezpośredniego. Sytuacja w Polsce jest fatalna, ale jedna grupa ma się całkiem dobrze. To rząd, jego sitwa i koledzy królika. Potem są dopiero beneficjenci, np. emeryci, którzy ochłapy traktują jako chojny dar od pana. Tego oczywiście się od niego nie dowiemy, bo nie napawa to dumą i pozycją społeczną. To tak jakby cecha główna miękkiego elektoratu pis, że albo udają symetrystów by zniechęcać do wyboru innych, albo się nie przyznają do swoich barw politycznych. Doskonale wiedzą, jakby się to skończyło. I może by sobie nie mogli patrzeć potem w lustro, jeśli mają resztki sumienia. Partia PiS nigdy nie była partią, z której należy być dumnym. Ona żyje z podzialów, żyje z propagowania nienawiści do innych, wmawiania że inni będą jeszcze gorsi. Ta socjotechnika na naszym narodzie jest nadzwyczaj skuteczna, ale też perfidna i szkodliwa, bo pozwala miernotom z PiS rządzić mimo niszczenia państwa i czerpania niebagatelnych profitów. Przypuszczalnie skutki długofalowe będą katastrofalne, bo jako naród dynamicznie rozwiajający się, jesteśmy znowu hamowani przez jakiś pato-komuchów i znowu zamiast dawno przeganiać, będziemy znowu gonić zachód...

Na pewno trapsinka ma buildy czyniące je w endgame praktycznie nieśmiertelnym farmerem, ale jak się nią na hardkorze dochodzi do tego poziomu to trudno mi określić. Na pewno częściej ją tam widać

Proponuję (luźna myśl) pewien twist. Wybrane grono aktywnych użytkownikow byłoby zobowiązane do umieszczenia w nieznanym uczestnikom zabawy momencie jakiejś podpowiedzi w swoim poście w jakimś wybranym przez nich temacie. Istotne, że nie byłaby też znana osoba, która by dla danej zagadki/zadania takową podpowiedź udzielała, jedynie grono osób. Osoby podpowiadające powinny udzielać się w różnych działach. Podpowiedź powinna być w zasadzie na tyle kluczowa, że bez niej rozwiązanie zagadki byloby prawie niemożliwe. To by z jednej strony urozmaiciło zabawę, z drugiej użytkownicy by chętniej na rożne fora i tematy wchodzili. Choć oczywiście im cenniejsza nagroda na koniec, tym pewnie większa motywacja do tego

Mi chyba Monster Gold bardziej, ale ten Aloha spoko. Mniej cukru, więcej ananasa - króla owoców, bez którego pizza to zwykła zapiekanka

Polubiiłem się ze streamingiem gier. Czasami mam hype na grę albo gatunek, który jest wywołany jakimś emocjonalnym triggerem typu utwór muzyczny, filmik czy jakiś artykuł. Problem z tym moim hype jest, że szybko spada. I jak się ściągnie i zainstaluje gra, to mi dawno mija. Ubolewam nad tym, ale fajnie że dzięki streamingowi mogę coś wybrać, odpalić i podtrzymać chęć na grę. Po sprawdzeniu na Bit.Trip Runner 2 (który wymaga jakiejś tam precyzji skoków) stwierdziłem, że chodzi u mnie dobrze. I dzięki temu mogę też sprawdzić szybkensem coś - np. Armageddon Riders, którego przeoczyłem, a okazuje się klonem Carmageddon i jest zrobiony od ludków co wyklepali Hard Truck Apocalypse (którego miło wspominam, mimo że był technologicznym babolem). Generalnie co raz bardziej mi się ten abonament podoba, jeśli to jest początek i ma się rozwijać, to bardzo chętnie go wesprę swoim portfelem

Szkoda to jest, że Soul Reaver przegrywa z Wiedźminem. Soul Reaver to był po wielokroć przełom. Zastosowany w nim i dopracowany do granic możliwości Gex Engine żyłował możliwości PSX-a. Użyty w nim i rewolucyjny streaming tekstur jest dziś filarem open worldów (w tym pewnie Wiedźmina też), a powstał by zniwelować piętę achillesową PSX-a, czyli ekrany ładowania. Dzięki temu w SR mieliśmy prawdziwą immersję chodzenia po ogromnym, upadłym Nosgoth. Zresztą samo płynne przechodzenie między wymiarami, to jak w czasie rzeczywistym modyfikowało się otoczenie (w dowolnie wybranym momencie!), wykrzywiając się na naszych oczach - to było surrealistyczne sztosiwo w tamtych czasach. To też triumf narracji w grach, a także budowania długiej i płynnej historii, która rozciąga się na kilka części i pokazuje ją z kilku niemalże skrajnie innych perspektyw. Poznajemy motywy Kaina i Raziela, oraz efekty ich działań, triumfów i błędów w starciu z wyjątkowo niesprawiedliwym przeznaczeniem i siłami próbującymi naginać je do własnych celów. Amy Hennig naprawdę potrafiła tą historię zamotać, a potem w kojimowskim stylu ją splatać, dając jednocześnie fanom pole do intepretacji i dyskusji. Soul Reaver to też gameplay'owo kwintesencja drugiej połowy lat 90. Mamy tu surowo ciosany platformer, z walką, z zagadkami i zdobywaniem nowych umiejętności. Taki miszmasz, który próbował wymykać się monogatunkowości, która przecież była domeną generacji wstecz. No i oczywiście mroczny klimat, potęgowany wypełnioną bębnami muzyką. Sam fakt, że chodzimy obdartym ze skóry i pozbawionym dolnej szczęki upiorem, który nie ma nic przeciwko nabijaniu na pordzewiałe włócznie swoich byłych wampirzych pobratymców, czy wrzucaniem ich do palącej niczym kwas wody, by potem bezceremonialnie pożreć ich dusze - mówi nam on dosadnie, że tam nie ma i nie będzie miłych momentów. Jedynie gorzki cynizm, ironia i rządza zemsty. Dla mnie SR to dzieło epokowe. Jedyny może zarzut, to że jest właśnie epizodem w długiej historii, że nawet kończy się cliffhangerem, że jak ktoś zagra w tę grę i nie ogra pozostałych, to nie doświadczy niezwykłości tej historii? Nie wiem czy to odpowiedni zarzut, ale nie potrafię znaleźć innego. Nie ujmując nic W3, ale kurcze - jednak SR moim zdaniem tutaj górą

Podoba mi się to zróżnicowanie, dużo gier ukrytych perełek które mam, ale cieszę się, że niektórzy będą mogli je sprawdzić (albo zauważyć ). Np. takie Wild Arms Reloaded. Klasyczne gry z PS1 i PS2 trochę meh wciąż (w sensie ilości, bo tytuły zacne), za to mega klasyka z PS3. Generalnie wezmę, bo jest tam sporo gier, które gdzieś tam widniały na liście do kupienia kiedyś. W sumie jestem pozytywnie zaskoczony, bo sam nie jestem zbytnim fanem abonamentów, a ponadto mam spory backlog, ale jednak wrodzony cebulizm kusi by mieć tyle fajnych rzeczy

W appce na PS4 mam losowe milisekundowe przerwy w dźwięku, słychać to urwanie Ponoć problem jest znany. Nie pomaga zmiana jakości czy restart appki. Inne appki VOD-owe działają bez zarzutu. Ma ktoś podobny problem?

Supcio, jest nawet Katastrofa w Przestworzach.

W sumie bez szału ta konferencja. Kibicuję Scornowi z tego zestawienia

Resident Evil Revelations 2 - z niewiedzy ignorowałem jakoś tą część, a tu okazuje się, że to stary dobry Resident w stylu RE4 i RE5, ze starymi znajomymi i w ogóle taki idealny przykład gry z przełomu generacji PS3 i PS4. Dla boomera takiego jak ja, w sam raz. Dobrze się zaczyna i mam nadzieję, że w tym tonie gra dotrwa do końca. Fajny motyw ze świeceniem latarką drugą postacią, by znajdować ukryte przedmioty. Mam oczywiście skompletowaną wersję, bo pierwotnie była podzielona na epizody. Cóż, lepiej późno niż wcale w tym przypadku

Normalnie jak boss battle teraz, finałowa forma i QTE co chwila.

Tak?

RDR 1 przeszedłem 3 razy, jedna z gier życia. W RDR2 grałem na premierę, ale nie dotarłem do "Meksyku". W zasadzie to nie wiem czy w ogóle gdzieś dotarłem, bo chyba usnąłem gdzieś na początku z nudów, a potem wyjąłem dysk z konsoli, pojechałem do sklepu z używkami i wymienilem na Odin Sphere. Jedna z lepszych decyzji jakie podjąłem wtedy. A GoW zapowiada się świetnie

Czemu nuda na koniu doszła tak daleko i jeszcze ma czelność wyprzedzać boga Kratosa?

Doom klasyczny jest wporzo, choć pasteloza może nieco doskwierać, tak to absolutna klasyka gatunku i możesz się wyżyć. Doom 64 podnosi poprzeczkę, bo to zupełnie inna od klasycznych część. Stylistyka została przemodelowana na ciemną i mroczną, muzyka to okultystyczny darkbient, dodano pułapki i generalnie klimat sztywniutki jak krochmal (mapy z burzą to sztos). W remasterze masz też dodatkowy epizod, który łączy Doom 64 (będący de facto 3 częścią kanonicznie) z Doom'em z 2016 roku. Zresztą nie tylko Nightdive. W PS Store jest choćby Project Warlock (zwłaszcza jeśłi siądzie Ci Doom, to powinieneś spróbować, choćby dla niesamowitych bossów), Serious Sam Collection (1, 2 i niedoceniona 3), albo Ion Fury - gra zrobiona na silniku Build (ten sam co DN3D i wiele innych), która jest ukłonem w stronę gier na tym silniku (sama bohaterka to taki babski Duke). A propo Duke'a, to World Tour posiada cały nowy epizod stworzony przez twórców gry. Generalnie jak masz dość Open Worldów, to spróbuj retro fps-ów, które są korytarzowe albo z lekkim otwartym terenem, czyli w sam raz. Tak bardziej on-topicowo. Może nie psuje gry, ale odstrasza - to gdy na początku gry dostaje się między oczy milionem mechanik, lub zbiera się tonę lootu bez wyjaśnienia do czego on służy. Zbytni przesyt sprawia, że mogę za wcześnie porzucić grę. Zwłaszcza, jak twórcy chcieli od razu pokazać rozbudowanie systemu i co chwila uraczają jakimś tutorialem czy ramką z wyjaśnieniami. Lubię jak gra powoli i stopniowo rozbudowuje mechaniki w sposób logiczny też dla fabuły. Chcę się nacieszyć gameplay'em w kawałkach, a nie wkuwać jak do egzaminu. Ostatnio miałem tak z Kakarotem, napaliłem się, a po chwili utknąłem w jakiś niezrozumiałych rzeczach i mi się odechciało. Nie chciało mi się tego uczyć, bo nie tego się spodziewałem

@Shen Polecam retro remastery od Nightdive Studios. Idą na przekór branży i remastery robią z pasją (tona możliwości konfiguracji grafiki, nowa zawartość, łączenie najlepszych elementów z wielu portów, etc.), a wybierają gry, które się nie zestarzały. Choć głównie bazują na fps-ach, ale mają w dorobku np. Shadowmana. Myślę, że świetnie będziesz się bawił przy takim Powerslave/Exhumed, Doom 64, czy Turok 2: Seeds of Evil. Mnie też znużyły open worldy. Retro remastery (i ogólnie retro) dają radę

Zacząłem "Taboo" dostępne na Netflix i ojacięwmordę, klimat krojony przez rzeźnika z brudnej wiktoriańskiej alejki. Zero melodramy, jedynie mrok, intryga i bezceremonialność. Opowieść o człowieku-zjawie, który niespodziewanie wraca do Anglii z zagiononej ekspedycji, wprost na pogrzeb swojego ojca, a którego ów powrót wyjątkowo nie jest w smak Kompanii Wschodnioindyjskiej. Z tym, że on nie planuje się z nimi ugadywać. Świetna rola Toma Hardy'ego, ale też inne mordy wystarczająco poharatane i krzywe. No i niesamowita scenografia, z której bije pulsujące zło pośród staroangielskiego bruku, doków, burdeli i spelun. Mam nadzieję, że się z końcem nie zawiodę

Mae culpa, skrót myślowy. Chodziło mi oczywiście o statsy. To prawda, nigdy nie sądziłem, że dane mi będzie znowu przechodzić Chrono Cross z papierowym opisem na kolanach

No właśnie ta gra kusiła tym brakiem grindu, a nawet go karała, gdy w pewnym momencie przeciwnicy zaczęli dostarczać po kilka punktów EXP zamiast kilkaset. To było wtedy dość ekstrawaganckie podejście. Acz są trudne bitwy w grze (w tym jedna najtrudniejsza jest nieobowiązkowa). Można też bawić się w łapanie summonów, to też trochę wyzwanie. Bardziej jednak chodzi o poznawanie historii, bohaterów (i to jak ich zwerbować) i ostatecznie zrobienie good endingu (a nie jest takie to proste bez poradnika), a potem tradycyjnie dla serii poszukiwanie alternatywnych endingów w new game+

Zmieniłem głos - z RDR na U2, bo nie chcę bitwy dwóch ukochanych gier w finale. Nie wiedziałbym co wybrać i kogo poświęcić. Ale RDR lepszy od U2, to na bank. Także, sorry ale mamy remis

Nie uważam, by CC miał infantylną fabułę, co więcej dość zgrabnie podchodzi do kwestii podróży w czasie i tworzenia różnych paradoksów, łącząc skutki działań z Chrono Trigger z tym co dzieje się w Chrono Cross. W sumie to Chrono Trigger jest tym "poruszycielem", a Chrono Cross trochę "odbiorcą" (ofiarą?). Poza tym pozwala pobawić się w doszukiwaniu się lore wydarzeń, które miały miejsce między CT i CC, patrząc choćby na mapę i układ sił. I to jest urzekające, bo z jednej strony mamy skupienie się na postaciach, ich uczuciach i celach (i co więcej gra pozwala się tylko na tym skoncentrować i nadal czerpać satysfakcję z przygody), a z drugiej mamy ogólny świat w którym są aktorami. Mechanika? Moim zdaniem CC miał faktycznie intuicyjną i nieco uproszczoną mechanikę, ale dla wielu co nie lubili się w tabelkach, był to często punkt wejścia do świata JRPG. Taka gra jak Fallout to zupełnie inny biegun, no kurde. Bardziej piaskownica pomysłów wyrwanych z sesji papierowych, oraz literatury retro sci-fi, a CC to raczej po prostu liniowa (ale nie naiwna) historia. Gdzie Rzym, a gdzie Krym

No to wygląda jak jakaś beta wersja z tym framerate i input lagiem w walkach, albo jakbym grał na Bleem! (emulatorze PSX-a na PC) w 2000 roku. I teraz pomyśleć, że ktoś w Europie nieskalanej tak piractwem jak w Polsce, zobaczy to i pomyśli: "Czemu ludzie się jarali takim technicznym szrotem?". Niech to szybko naprawią, bo gra legendarna i nic ze swojego splendoru nie straciła...

No to mnie nie dziwi, że tego nie słyszałem w filmie. Brzmi jak randomowy ambient. W sensie, człowiek czeka może na jakąś melodię przewodnią, a tu w sumie tylko trzy nuty na krzyż. Main theme autoalarmu bardziej. To już mi to kompulsywne odgrywanie Ave Maria zapadło bardziej w pamięci. No ale ktoś zrobił fajną aranżację, wsadzając w to motywy z utworów Elfmana i Zimmera. No i jakbym coś w takim stylu usłyszał, to bym się obs*ał na miętowo w kinie...