Amer

Miałem, miałem z tym że góralem na niej z dziesięć indyków, zacząłem LM3 i... tyle tak naprawdę. Zero gierek od Niny (pomijając to LM3 i Zeldę LA) bo uparłem się by kupować tylko importy, dziwadła i wydania typu Super Rare Games, LRG itp. No i tak ta kolekcja narosła. Natomiast czystego gameplayu było w tym moim S1 tyci, tyci. Natomiast teraz poszło to w kompletnie przeciwną stronę - pewnie stąd właśnie ten fun, podjarka i - jak to nazwałeś - rozkmina 😀

Aha, serio, serio, gryzłem się z myślami bo nie lubię inwestować w nic co będzie mnie cieszyć miesiąc a później poleci w kąt (czytaj - przepalać pieniędzy na nietrafione zachcianki). Tu ryzyko było tym większe że (tu wstaw liczne wady którymi obecnie opatrzona jest konsola takie jak ceny gier, lipa z nowościami na starcie, ekran, bateria itp). Finalnie gierki ją wybronił totalnie. Echoes mam na celowniku oczywiście. Tzn. biorę bankowo ale jak ogram to co już wjechało.

Wrzucam pościk po tygodniu użytkowania S2. Mówiąc szczerze podchodziłem do zakupu tej konsoli jak pies do jeża - to z racji marnej biblioteki gier (póki co) oraz wątpliwej (tu "z gwiazdką") jakości i osiągów samej konsoli. Mocowałem się z myślami przez dobre dwa tygodnie, rozważając przy tym opcję zakupu sprzętu, ogrania tego w co od początku celowałem i pozbycia się całego zestawu. Miałem to szczęście akurat, że udało mi się pożyczyć S2 do testów od męża siostry, który jest zdeklarowanym maniakiem Switcha i przez ostatnie lata zebrał pokaźną kolekcję wydań pudełkowych. Tak więc na start (tzn. wzięte do testów) poszedł najnowszy DK i kilka gierek z pierwszego Switcha, których sam nie miałem okazji ograć (a w sumie chciałem). Wrażenia z pobieżnego obadania jakości samej konsoli początkowo były bardzo złe, serio. Jako PC-ciarz, absolutny fan SteamDecka (w ramach platformy pod indyki), gość wyłapujący wzrokiem gdy FPSy w gierce zgubią chociażby jedną klatę (no tak już mam, to efek siedzenia latami w bijatykach, gdzie każda klatka animacji ma znaczenie - dosłownie) na starcie mocno kręciłem nosem. Że ekran nie teges, że zabawka, że to i tamto. No po prostu nie pasowało mi tu troszkę rzeczy, więcej niż bym chciał w sumie. No ale po obwąchaniu sprzętu z każdej strony w końcu zabrałem się za gierki i... o panie Początkowo wjechał bezpieczny pakiet, tzn. tytuły które po prostu chciałem ograć (z różnych powodów): LM3 które znałem i rozgrzebałem już jakieś 3 lata temu, pograłem kilka godzin - jarając się przy tym fest - a później odstawiłem w kąt, na rzecz czegoś innego. Później pozbyłem się konsoli, więc gierki nigdy nie dało mi się ukończyć, a świadomość ta uwierała mnie dotkliwie. Zeldunia LA - perła, w której zakochany jestem od lat, niestety również "napoczęta" na premierę i odstawiona w kąt. Ale w sercu przez cały ten czas. MK8 - to z racji mocnego zajarania nowym wyścigowym Sonickiem, jakoś tak naszło mnie na więcej kartów, CTR w wydaniu na S zasysa niemiłosiernie, więc wybór padł na Mariana. DK Bananza - jako giereczka mająca pokazać co ten sprzęt potrafi i jak mocno dostarcza (lub nie). Trzy pierwsze siadły dokładnie tak jak zakładałem (czyli idealnie), przy czym szczególny ukłon w kierunku ZLA za dopakowany framerate, no cudna jest ta gra po prostu. No a DKB, no tutaj się zaczęło fest mówiąc szczerze. Pierwsze wrażenie: fuuuj, gówniana lokacja, chaos itp. Wyłączyłem po 30 minutach i miałem olać zupełnie. Po kilku dniach coś mnie podkusiło by odpalić ponownie i - sam nie do końca wiem czemu - gra zażarła tak kąśliwie, że po 3h katowania klikałem jak pojebany Kup Teraz wskazując na koszyczek w którym znajdowała się nowa konsola i kilka gierek do niej Obecnie - tj. po kilku dniach katowania (tak, katowania dosłownie, bo przez ostatni tydzień byłem chory, więc mogłem tłuc pod kołderką po 10-12 godzin na dobę) jestem absolutnie zakochany w tej konsoli i gierkach jakie możemy na niej ogrywać. Nie wszystkich oczywiście (postawiłem na praktycznie wsio co dobre z Marianów, Zeldzioszki, kompletne wydanie Yakuza 0 i coś tam jeszcze). Jak już wspominałem - przez ostatnie lata było mi z konsolami mocno nie po drodze (przez chwilkę miałem tylko PS5 głównie pod Stellar Blade i Demony) bo praktycznie w każdej z nich mocno coś mi skrzypiało lub zwyczajnie nie widziałem w nich dla siebie nic atrakcyjnego. Tak więc combo PC + Deck idealnie załatwiały temat. Teraz jednak mogę z pełnym przekonaniem stwierdzić, że S2 pokazał mi, że troszkę w tym temacie zardzewiałem (choć daleko było mi do benchmarkowania wszystkiego, a cała masa zaaaajebistych tytułów jakie w tych latach ograłem zostanie ze mną na długo). Gierki od przysłowiowej Niny to serio jest czysty fun, skrystalizowana forma zabawy, esencja rajcowności. No kocham po prostu! Choć faktem oczywiście jest, że musiało się to jakoś przegryźć i nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. A dziś? Dziś (po tych kilku dniach) zbiory które zakupiłem dla siebie wyglądają tak... ... a ja już wiem, że dopiero się rozkręcam (w drodze leci Kirby w wydaniu The Last of Us i jeszcze coś tam jeszcze). Tym razem jednak nie do odkładania na półeczkę w protektorach (jak to miało miejsce kilka lat temu), a zdrowego KATOWANIA TEGO ILE WLEZIE. Serio, kocham mocno. Mogę powiedzieć chyba nawet, że w jakimś tam stopniu odkrywam w sobie gracza na nowo i nie są w stanie zaburzyć tego nawet paskudne praktyki Nintendo, przesadzone ceny itp. Rozpisuję się bo forumek miał w sumie także swój udział w decyzji o zakupie S2, a moja radocha jest na tyle duża, że postanowiłem choć w jakimś stopniu się nią z Wami podzielić. Dzięki piękne raz jeszcze PS. Żona od premiery tłucze w BF6 (u nas to rodzinne hobby jak widać), a ja w tym czasie wcinam kolorowe grzybki, ścigam się po tęczy i zamieniam w papierowy samolocik by przeprawić przez tekturową rzeczkę. Cudo

No i namówili... A tak serio, nikt nie namawiał w sumie, ale kilka osób podszepnęło sensownie (dzięki!) i efekt widać powyżej. Chciałem nadrobić kilka gierek które wcześniej jakoś mi uciekły, a dodatkowo totalnie urzekł mnie DKB (sprawdziłem na pożyczonej konsoli) - to przeważyło o zakupie.

Tu kolega Elvis wrzucał bardzo dobre ustawienia IMO, sprawdziłem i mi siadły praktycznie idealnie.

Zdecydowałem spróbować się z tym Switchem. W związku z tym: czy możecie polecić co najlepiej pacnąć na ekran w celu jego zabezpieczenia? Ponoć lubi się zdrowo rysować. Folia, szkło czy inne licho, a jeśli tak to jaki produkt konkretnie? I to samo pytanie odnośnie etui, najlepiej by było ono max zbliżone do tego od Steam Decka (bo jest świetne IMO).

Tak, ale to również ten sam gość który nie rzuca się na nowy sprzęt do gierek niesiony natchnieniem lub chwilową zajawką, a zamiast tego preferuje bardziej analityczne podejście, woli podpytać, rozeznać się za co płaci i zaczerpnąć wiedzy od ludzi rozeznanych w temacie - np. chociażby tu na forumku.

Kolejne pytanie do posiadaczy NS2: Prawda czy pierdzieli jak potłuczony? Chodzi o Wasze odczucia po tych kilku miesiącach od premiery.

Pożyczyłem od szwagra NS2 na testy bo jestem na etapie rozważania ewentualnego zakupu tej konsoli. Jako iż jest to na dobrą sprawę mój pierwszy kontakt z NS2 mam pytanko: czy to normalne że joycony lekko kołyszą się (ew. wyginają - tak to nazwijmy) gdy są zamocowane w gniazdach? Tzn nie jest to nic super znaczącego jednak przy odrobinie siły daje się to odczuć jednak. Przez co pierwsza moja reakcja to trochę takie meh...

Panowie, jak wygląda sytuacja z Crash Team Racing na S2? Działa to i wygląda przynajmniej jako tako? Jakieś patche wjechały?

OST z tej giereczki to... A dodatkowo tracków jest tutaj od groma, znane motywy, poremixowane, na każde okrążenie ciut inna wersja itp, no sztos. Fajna próbka muzy jaką serwuję ten potężny Sonic.

O niej mowa? Bo aż bym sobie z ciekawości posłuchał... :D

Bangla perfekcyjnie na Decku, a do tego wygląda bardzo ładnie (HDR i ogólnie oprawa) - ja kupiłem głównie pod SD właśnie żeby odrobaczyć się po gównianym SHF i zagrać w coś co faktycznie bawi i dostarcza. Dziś np. szybka partyjka po przebudzeniu... no nie taka znowu "szybka" w sumie - miało być na chwilkę, a skończyło się godzinną sesją - oderwać się kompletnie nie mogłem, przez co finalnie prawie spóźniłem się do pracy. No mocna gierka i już, lekka i bardzo przyjemna, a takie właśnie tytuły na SD siadają mi najlepiej. Edit: wreszcie pograłem też online na SD - działa idealnie, crossplay także, a mecze wyszukuje błyskawicznie.

Ogrywam od wczoraj i przyznaję że gierka jest zdrowo dowalona. Najbardziej podoba mi się przenikanie światów oraz samo poczucie szybkości. Sterowanie (tricki, drifty itp. bardzo intuicyjne), oprawa i audio też fest. Dodatkowo śmiga perfekcyjne na SD - stabilne 60fps i nic poniżej. Po 5h mogę mooocno polecić. Nawet jeśli nastawiamy się wyłącznie na singla bo zdecydowanie jest tutaj co robić i zdobywać.

Bomby prawdy Josh. Monotonne, powtarzalne, bez klimatu (o strachu nie wspominając) I tak, niestety to właśnie jest Otherworld. To i walka - dwie największe wady, które kompletnie popsuły mi odbiór tej gry. Dziś skończyłem (mimo wszystko) i więcej niż 6/10 raczej bym nie dał.

@Gregorius idealnie w punkt. Mam identyczne odczucia i zgadzam się z każdym jednym punktem. Dwie największe wady dla mnie to właśnie walka i fatalny alternatywy świat (pusty i nudny). Nie wiem czy NG+ będzie tu w stanie coś zmienić ale 7 to na chwilę obecną max. Ogólnie spory zawód niestety, w przeciwieństwie do takiego Cronosika np. gdzie oczekiwań nie było praktycznie wcale, a bawiłem się rewelacyjnie kończąc grę 3-krotnie. Grając te śmieszne dwa dni przed premierą podskórnie czułem, że pewna (spora?) część graczy tak właśnie podejdzie do tej walki - niedopracowanej, ślamazarnej i uwierającej. Jej "specyfika" (tak to delikatnie nazwijmy) mocno daje się we znaki pod koniec - starć (tych obowiązkowych) jest dużo, a frajda z machania rurą o zasięgu widelca praktycznie żadna. Odnośnie Cronosa jeszcze - pamiętam, że tam ludzie narzekali na skopane poruszanie się i ociężałość, które rzekomo mocno rzutowały na walkę właśnie. Uuuu panie, o ile w Crnosiku sam kompletnie tego nie odczułem (walczyło mi się świetnie przez całą grę), tak tutaj dokucza mi to mocno. No nie, miłości z tego nie będzie niestety, a wszystkie te "najlepszy Silent", 9,5/10 czy "gra do której będziemy odnosić się i porównywać jeszcze przez długie lata" to nieźli kawalarze popełnili. Zazwyczaj nie podchodzę do tego w ten sposób, jednak w tym konkretnym przypadku warto mieć również na uwadze zestawienie zawartości i jakości gry względem wybitnie wyśrubowanej ceny. Sam dałem za nią jakieś grosze (250 za wer. ze skinami itp), jednak z tego co wiem na Plejaku stoi ona jakoś około 400 pewnie, no a wówczas już bym się zdrowo wkurwił. Recenzenci (w znacznej mierze) mocno zaślepieni jacyś, takie wrażenie odnoszę i inaczej nie jestem w stanie wytłumaczyć niektórych ocen. Ale życie (tj. opinie Wasze, średnia na Steam która stale leci w dół itp) szybko to zweryfikowało.

Dokładnie o tym pisałem wczoraj, tj ten sam "rozdział" i ta sama zagadka. Dwa kody siadły po chwili gdybania a przy trzecim była zwiecha fest.

Mimo pozytywnych (ogólnie) wrażeń po 10h ogrywania, myślę że powinno to być jednak zupełnie nowe IP, a nie kolejny SH. System walki jest bardzo słaby IMO (jak to brzmi - "system walki" w SH). Generalnie dużo bardziej opłaca się zwiewać i omijać przeciwników niż szarpać z nimi, tym bardziej, że za pokonanych nie dostajemy absolutnie żadnych benefitów, a tylko zużywamy broń, medykamenty i żyćko. No i niestety "alternatywny świat" (czyli coś bardzo charakterystycznego dla serii SH) tutaj średnio mi leży. Nie przytłacza, nie odrzuca i nie straszy dostatecznie (przynajmniej póki co, a jestem już w połowie gry jakoś). Te dwie rzeczy uwierają mnie nieco i w sumie ciekaw jestem jak zostaną odebrane (także na forumku) po premierze gierki. Gra się naprawdę spoko, dziś z miłą chęcią będę kontynuował poznawanie tej historii, a i pewnie NG+ od razu też się zrobi, jednak IMO SH2 Remake > SHF. I to tak zdecydowanie. Podkreślam jednak: przynajmniej póki co. PS. Zagadki na hardzie baaardzo na plus. To bankowo.

@Szermac, byłeś już może w... szkole? Jest tam zagadka której nie do końca byłem w stanie rozgryźć na logikę. Tzn jakoś poszło w końcu, ale wmashowane trochę. Chodzi o kody. Tzn. rozumiem że są one przekładane z liter ale nie do końca kumam wg jakiego klucza (i gdzie go szukać). No właśnie?

Po ponad 4h stwierdzam że gierka jest fest dowalona, w system walki trzeba się wgryźć (IMO to jest on całkiem soulsowy), natomiast sama fabułka, klimat i oprawa naprawdę fajne. Ja się jaram ogólnie bo raz że jest to kolejny dobry Silent, a dwa, że dowozi kilka nowych (dla serii) rozwiązań i pomysłów. Design przeciwników i bossów super. Na hardzie (walki i zagadki) jest dość ciężko, ale nie frustrująco - przeciwników da się ładnie omijać w razie konieczności, a dokładne przeszukiwanie lokacji pozwala zgromadzić przydatne zapasy i medykamenty. Póki co dla mnie jest to bardzo dobry i świeży Silent po prostu. Szanuję fest.

Sugeruję dopakować pancerz i pojemność inwentarza właśnie, reszta to kosmetyka IMO.

Od 1:20 porównanie gore. Naprawdę nie ma wstydu w The Beast.

Zobaczcie na różnicę w wykonaniu deszczowej pogody, dziś akurat w trakcie sesji z gierką trafiła mi się ulewa i przyznaję, że było spore wow (także z racji udźwiękowienia na słuchawkach).

Gore jest wyśrubowane w The Beast mocno. Nie wiem jak chłop o którym piszesz grał, może dał sobie coś na off, jednak ja z miejsca zauważyłem tu znaczący krok do przodu względem 2-ki. Bez porównania tak naprawdę. Jest też trochę golizny, nie pamiętam już czy wcześniej była ona obecna (chyba nie).