W jedynce? Miałem ochotę mu zajebać w ten wiecznie beczący ryj cherubinka i liczyłem na to, że te szczury go zeżrą.
Tym większe miałem zaskoczenie, kiedy w drugiej części było już tak jak piszesz:
 

8 minut temu, _Red_ napisał:

I Hugo to jeden z lepszych dzieciaków w historii gamingu - nie wkurwia jak jakiś nadęty bachor następca tronu, tylko jest naszym szczurzym słodziakiem, którego losem można się przejąć

Co do wersji pudełkowej Innocence na PS5 to przez jakiś czas zrobił się z tego niezły unikat, trzymający cenę, ale ostatnio jakiś dodruk puścili, tyle że ma taką zieloną kropkę na grzbiecie i jakoś dziwnie to wygląda.

W dwójce dojrzał i stał się guwniakiem alfa. W jedynce faktycznie był bardziej ciapowat, ale ciężko by chorowity pięciolatek mieszkający pod kloszem był kozakiem, po tym gdy odebrano go rodzicom, uciekał przed inkwizycja i bandą krwiożerczych szczurów xD Dla mnie spoko, też bym taki był na jego miejscu. Lepszy taki charakter niż gdyby co chwila kładł się na ziemi i darł jape że chce batonika albo coś

Nie wiem, może za bardzo teraz patrzysz na niego przez pryzmat dwójki, w której faktycznie wywoływał uczucia ojcowskie, ale grając w jedynkę to z ojcowskich rzeczy tylko liścia bym mu wypłacił 

Przypomniałem sobie jak mnie jedynka irytowała momentami, a w dwójkę jakoś o wiele lepiej mi się gra. Teraz to Amicia czasami za bardzo drze papę.

Mi każda z pierwszoplanowych postaci mocno przypadła do gustu. Arnaud i Sophia to także topka kreacji. Ogólnie pod względem narracji i kreacji postaci właśnie to poziom starego Naughty Dog (bo nowe niestety za mocno woke się zrobiło).

Tak z ciekawości wczoraj odpaliłem i na prawdę fajna gierka

Fajna, ale jedynka lepsza moim zdaniem. Dopiero w 12-13 rozdziale jestem, ale fabularnie lepiej robiła.,gameplayowo w zasadzie nie do odróżnienia.

Polecę pewnie od razu Requiem fajny klimat gry i fajnie osadzona w czasie zarazy.

Myślałem, że to temat dwójki no to polecam bardziej w takim razie.

Skończyłem wczoraj pierwszą część i bardzo pozytywnie mnie gra zaskoczyła nawet przez całą historię raz na jakiś czas utknąłem

Spoiler

przy walce z Vitalisem

Fajna historia, gameplay nie jest bardzo skomplikowany ale fajnie współgra z opowiadaną historię. Generalnie polecam jako odskocznie od innych gier molochów

To teraz pora na Requiem

Tak wczoraj zacząłem tylko ten początek

Spoiler

co omijają tych złodziei i chronią tego chłopaka co spotykają

ale już widzę, że będzie fajnie. Bardzo mi te gry spasowały

Też parę dni temu ukończyłem. Gdyby nie to, że grałem na PC, to bym nawet chętnie wbił platynę, bo nie eksplorowałem dokładnie terenu i z połowę znajdziek przeoczyłem. Inna rzecz, że niektóre lokacje mają taki urok,

Spoiler

choćby pobojowisko z akweduktem,

że chętnie bym je jeszcze raz zobaczył. 

W jedynce dało się chyba wybierać poszczególne rozdziały jak byś chciał jeszcze raz przejść tylko wybrany fragment.

Ta miejscówka z akweduktem świetna była.

Ogólnie lokacje są fajnie zrobione w tej grze. Miasto zdziesiątkowane zarazą czy ten zamek z przesuwaniem tych płonących koszy też mi się podobał.

Choć mniej więcej wiedziałem czego mogę się spodziewać po tym tytule to jednak jest to dla mnie zawód. Umiejscowienie akcji, wygląd lokacji,  grafika, dopasowana ścieżka dźwiękowa i w wersji na PS5 wykorzystanie wibracji pada. Tyle z plusów. Niestety to co wybija się ponad plusy to bieda gameplayowa. Idź, przemknij w krzakach koło strażnika lub odwracając jego uwagę, strzel z procy by rozwiązać "zagadkę" środowiskową, poczekaj z wykonaniem akcji do odpowiedniego momentu gdy półka lub przełącznik będzie już aktywny. Bardzo jednorazowy tytuł, wyreżyserowany od a do z, którego opowieść także nie jest aż tak dobra by np. po roku chcieć ją sobie przypomnieć. 

 

Kompletnie nie mam nic do tzw. "symulatorów chodzenia", które kładą nacisk mocniej na fabułę i doświadczanie historii ale uważam, że można w ramach rozgrywki dodać nieco więcej głębi i choćby zagadki były ciut bardziej wymagające, choćby była większa elastyczność w wyborze ścieżki i możliwość popełnienia błędu przez gracza. Czasem niewiele potrzeba. Tutaj czułem trochę kajdanki na sobie.

 

Drugą część zapewne ogram ale po jedynce zostawiam to sobie na czas przyszły nieokreślony. Swoją drogą mimo ogólnej prostoty pod względem rozgrywki etap z chowaniem się za wozem, którego pchał nasz kompan i wybijaniem strażników powtarzałem kilkanaście razy. Często proca na którymś etapie zawiodła i zdążyli mnie dopaść. Żaden minus, czasem w grach po prostu się człowiek wyłoży na czymś prostym dziwiąc się "co jest grane". Nie wiem czy ktoś z Was również tam na chwilę utknął

Trochę dziwna też była finałowa walka biorąc pod uwagę, że tak liche odzienie (a u niektórych nawet stalowe) nie broniło za dobrze czerepu innych naszych oponentów.

@Saix - zdecydowanie bierz się za dwójkę w takim razie, bo z jedynki mam podobne odczucia (choć generalnie miło wspominam).
Też pisałem o symulatorze chodzenia, o mega schematycznym i prostackim gameplayu.
Dwójeczka to zupełnie inna liga i dla mnie GOTY 2022 - praktycznie nie miałem zastrzeżeń - polecam przekonać się samemu czym prędzej.

Ja też lekko rozczarowałem się jedynką i odstawiłem. Za dwójkę nawet się nie zabierałem, ale jak piszesz, że warto to dodaję do listy

No dla mnie to było piękne rozbudowanie jedyneczki, która była takim trochę bezmięsnym szkieletem. Nadrabiała klimatem i settingiem, a także tym, że nie była milionowym sandboxem na 300h, ale prezentowała sobą niewiele więcej ponad "symulatory chodzenia" (choć i tak więcej niż Hellblade).
Requiem do klimatu i settingu dodało cudowną historię, świetne postacie (wszystko to było w Innocence, ale nie na takim poziomie), a także całkiem nieźle rozbudowano gameplay i przede wszystkim ma wręcz idealny pacing, gdzie różne aktywności tak świetnie się ze sobą przeplatają, że nie ma nudy i monotonii.
Innocence to dla mnie 7/10, ale Requiem to już 9/10 lekko.

Jak komuś jedynka nie siadła to i dwójka nie podejdzie. Ja tam obie giereczki uwielbiam. Jedyne symulatory chodzenia które w ogóle byłem w stanie skończyć i się w nie wciągnąć. 

Niekoniecznie - tak jak pisałem - dla mnie jedynka żadna rewelacja, a dwójka jedna z ulubionych gier ostatnich paru lat.
Podobnie z Hellblade - jedynki nienawidzę wręcz, a dwójka bardzo mi się podobała.

Mi się jedynka też bardzo podobała choć dwójka jest lepsza to ogólnie te gry były dla mnie mega zaskoczeniem i bardzo mi się podobało rozwinięcie historii. Bawiłem się doskonale i oby więcej takich gier

Requiem to jest sztos jakich mało. Cudowna gra. 

Również jestem zdania że jeśli komuś nie siadła 1 to z dwójką będzie podobnie. To dalej będzie to samo tylko więcej.